Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ

Αν η πολιτική των Mνημονίων ήταν ένα πικρό μεν φάρμακο αλλά αποτελεσματικό, ικανό να θεραπεύσει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» της μητέρας όλων των κρίσεων, όπως ισχυρίζονται τα κόμματα του Μνημονίου, τότε θα παίρναμε όλοι μια βαθιά ανάσα και θα το καταπίναμε.

Ελα, όμως, που το φάρμακο χορηγείται μόνο στους εργαζόμενους. Οτι η θεραπεία επιβάλλεται μόνο στις αδύναμες τάξεις και ομάδες. Οι πλούσιοι, οι τραπεζίτες, οι εργολάβοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, εξαιρούνται.

Γιατί; Η ερώτηση είναι ρητορική. Η απάντηση προφανής: η λιτότητα των φτωχών, των εργαζομένων, κάνει καλό στους πλούσιους. Και η κυβέρνηση την επιβάλλει όχι για να σώσει την πατρίδα, αλλά για να σώσει την πατρίδα των πλουσίων.

Κι αυτό δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος για να το καταλάβει. Αρκεί να δει τα αποτελέσματα της θεραπείας, ιστορικά: Σκοτώνει τον ασθενή. Προκαλεί οικονομική καταστροφή, βία, αυταρχισμό, όπου έχει εφαρμοσθεί.

Αυτή είναι η αλήθεια, όχι επειδή το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή το λέει η Ιστορία.

Και είναι πλέον εμφανές, μετά τη χορήγηση της ίδιας συνταγής και στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, ότι ένα πράγμα έχουν ξεκάθαρο στο μυαλό τους τα ισχυρά οικονομικοπολιτικά κέντρα εξουσίας της Ευρώπης: Η κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για νέα μεγάλα κέρδη. Η καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών θα είναι δημιουργική για το κεφάλαιο.

Αυτό είναι το αύριο, ο νέος θαυμαστός κόσμος που ετοιμάζουν. Αυτό είναι το πλαίσιο της Νέας Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής στην μετά την κρίση εποχή.

Οχι η κοινωνική πρόοδος, η εργασία, η παιδεία, η υγεία, η κατοικία για όλους. Οχι η εξάλειψη της φτώχειας και των ανισοτήτων. Ολα αυτά είναι αναχρονιστικές ουτοπίες της «παλαβής Αριστεράς» - όπως θα έλεγε και ο Πάσχος.

Αυτά είναι ουτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Οχι! Το θαυμαστό μέλλον της Ελλάδας είναι η δημοσιονομική σταθερότητα και ανταγωνιστικότητα.

Αυτό είναι το νέο όραμα των αριστερών και δεξιών «κομμάτων της ευθύνης», για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Η ανταγωνιστικότητα είναι ο νέος θεός της Ελλάδας, στον οποίο καλούμαστε να θυσιάσουμε εργασία, μισθούς, κοινωνική προστασία, δημόσιο πλούτο. Που καλούμαστε να θυσιάσουμε ανθρώπινες αξιοπρέπειες και ζωές. Που καλούμαστε να θυσιάσουμε, όπως ο Αβραάμ, τα παιδιά μας.

Είναι θυσία χωρίς αντίκρισμα. Δεν θα δώσει λύση στην κρίση. Θα την επιδεινώσει. Αλλά θα δημιουργήσει νέες τεράστιες περιουσίες. Με κρατικό χρήμα και με ιδιωτικοποίηση οτιδήποτε είναι δημόσιο, κοινωνικό, όλων των πολιτών. Ο Μπαλζάκ έλεγε ότι πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία κρύβεται ένα μεγάλο έγκλημα. Η ολιγαρχία του χρήματος, εγχώρια και διεθνής, χρησιμοποιεί τα κόμματα του Μνημονίου για να διαπράξει το νέο έγκλημα του κεφαλαίου.

Που θα επιτρέψει στους περίφημους επενδυτές να κάνουν πλιάτσικο στους δρόμους, στην ενέργεια, στο νερό, στις παραλίες και στα νησιά, στην υγεία και στην παιδεία και στις συντάξεις. Που θα παραδώσει το κράτος, τη χώρα, τους πολίτες, στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Και αυτή η αρχιτεκτονική μπορεί να στηθεί μόνο με θεσμικά πραξικοπήματα. Τα μνημόνια δεν είναι κάτι το παροδικό και αναγκαίο. Είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και γι’ αυτό θα είναι μόνιμα και επαναλαμβανόμενα στην μετά την κρίση αρχιτεκτονική του κεφαλαίου. Με περιορισμό των κοινωνικών, εργασιακών, συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων, με αυταρχικούς τρόπους διακυβέρνησης.

Το μοντέλο διακυβέρνησης που απεργάζονται τα κέντρα εξουσίας είναι η δικτατορία της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μηχανισμούς καταστολής εναντίον όσων αμφισβητούν την ολιγαρχία του χρήματος και τα σχέδιά της. Οσων αμφισβητούν ότι όλα είναι εμπόρευμα που μπορεί να αποδώσει κέρδος. Οσων διαταράσσουν την εργασιακή και κοινωνική ειρήνη.

Σε αυτή τη στρατηγική καταστολής εντάσσεται η μεθοδευμένη επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό απελευθερώνουν ακροδεξιούς και νεοφιλελεύθερους εφιάλτες και τους βγάζουν στο σεργιάνι της πολιτικής και της ενημέρωσης να ξορκίσουν το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Για να αγωνιούν τόσοι πολλοί και τόσοι σπουδαίοι για το παρόν και το μέλλον ενός κόμματος κάτι συμβαίνει. Για να ενδιαφέρονται να το κατεδαφίσουν, να το διαλύσουν, να το νουθετήσουν, να το εξαγοράσουν, σημαίνει ότι φοβούνται. Και αυτό είναι ένα μήνυμα αισιόδοξο για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση και η δράση του ΣΥΡΙΖΑ για μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία της αριστεράς κερδίζει έδαφος.

Γιατί οι «παλαβοί» του ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε το σύστημα, όταν λέμε ότι θέλουμε μια άλλη κοινωνία, μια άλλη Ελλάδα, μια άλλη Ευρώπη, έναν άλλο κόσμο ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ. Και, το προσπαθούμε, έστω κάνοντας λάθη.

Και αυτό χαλάει το παραμύθι της συναίνεσης, των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων, της σταθερής διακυβέρνησης, και της λεηλασίας της χώρας.

* Ο κ. Β. Μουλόπουλος είναι υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου στην Α΄ εκλογική περιφέρεια της Αθήνας.

το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100007_29/04/2012_480567