Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Έλληνες ή ελληναράδες.

ρατσισμός είναι ένας από τους εφιάλτες της ιστορίας του ανθρώπου. Και καμία δήλωση του τύπου «εγώ δεν είμαι ρατσιστής» ή «οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές» δεν μας προφυλάσσει από τις συνεχείς μετατοπίσεις του «εγώ» και του «εμείς» προς μια ιδεολογία της υποψίας και του φόβου.Ο δικός μας ρατσισμός, ο ελληνικός, έχει ήδη πιάσει ρίζες στην κοινωνία και η αναγνώρισή του δεν αφορά μόνο τις πιο ωμές και πιο πρωτόγονες εκδηλώσεις του που προκαλούν αποτροπιασμό. 
Πέρα από αυτές και πιο επικίνδυνες από αυτές, υπάρχουν υποσυνείδητες ήκαλυμμένες μορφές έχθρας, περιφρόνησης, ανωτερότητας, αποκλεισμού.Υπάρχει ένα καθημερινό δηλητήριο, που διατρέχει διαταξικά τις αρτηρίες της κοινωνίας.Ενα μείγμα επιθετικότητας και φόβου που την ημέρα διαμορφώνει μια κοινή άποψη στον λαό και τη νύχτα δημιουργεί φαντάσματα που τρομάζουν τους ανθρώπους μεταβάλλοντας το πολιτισμικό πρότυπο της χώρας του Ξενίου Διός. Κοινή γνώμη και φαντάσματα οδηγούν σε μια απλουστευτική άποψη για το σύνθετο φαινόμενο της μετανάστευσης εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και των αναπόφευκτων αλλαγών που αυτή προκαλεί.διαφορετικότητα διαβάζεται ως εγκληματικότητα και αντίθετα.Εύκολο, άσχημο, αλλά κυρίως επικίνδυνο όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. 
Εδώ και περίπου 20 χρόνια ζούμε μια καθημερινή πολιτισμική αλλαγή την οποία είναι δύσκολο να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε. Και είναι ακόμη πιο δύσκολο να μαντέψουμε τις εξελίξεις. Το μόνο ορατό είναι ότι ένας νέος λαός μάς αντικαθιστά στους ρόλους που είχαμε στη φτωχή μεταπολεμική Ελλάδα. Μπαίνει στα σπίτια μας για να αναλάβει τη φροντίδα ό,τι πιο κοντινού και ιδιωτικού έχουμε: γονείς, παιδιά, ασθένειες του σώματος και της ψυχής στην οικογένεια. Καταλαμβάνει στις πόλεις και στην επαρχία τις εξαθλιωμένες περιοχές, ζει στο όριο της νομιμότητας.Aλλά πολύ φοβάμαι ότι τα φαντάσματα δεν θα φύγουν, ούτε θα υπάρξουν οι εγγυήσεις του νόμου, αν οι «άλλοι» έχουν τα χαρτιά τους τακτοποιημένα. Ημετανάστευση γίνεται ανεκτή ως το σημείο που να προσεγγίζει το μοντέλο δουλείας. Μόνο τότε ο «άλλος» προκαλεί λιγότερο φόβο: χρειάζεται απλώς ο αστυνομικός έλεγχός του. Τότε ανεχόμαστε και καμιά φορά υποστηρίζουμε τημετανάστευση-εργατική δύναμη. Αλλά πόσο δεχόμαστε να γίνουν Ελληνες οι άλλοι; Και πόσο δεχόμαστε να γίνουν Ελληνες τα παιδιά τους που «μετέχουν της ελληνικής παιδείας»; Αυτά τα παιδιά που μας κοιτάνε όχι ως ενηλίκους αλλά ως Ελληνες. Ή 
ως ελληναράδες. 

πρώτη δημοσίευση στο Βήμα 13.6.2009 http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=273465&wordsinarticle=%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Περνάει ο στρατός...


Οι στρατιωτικές παρελάσεις έχουν, από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας, μια ακαταμάχητη γοητεία. Είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό που απαντάται σε όλους τους λαούς και σε όλους τους πολιτισμούς και μια απόδειξη ότι η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους προχωράει με ρυθμούς χελώνας, αν δεν πάει προς τα πίσω.
Το θέαμα της στρατιωτικής παρέλασης όχι μόνο δεν απαγορεύεται στα παιδιά κάτω των 15 ετών, αλλά συνιστάται ως απαραίτητο παιδευτικό στοιχείο στη διαμόρφωση καλών πολιτών από τους παιδαγωγούς της Αριστεράς και της Δεξιάς.
Το φαινόμενο, όπως είπαμε, είναι παγκόσμιο και διαχρονικό, μόνο που στην Ελλάδα είμαστε στην πρωτοπορία: οι παιδαγωγοί μας όχι μόνο συνιστούν την παρακολούθηση της στρατιωτικής παρέλασης, αλλά επιβάλλουν στα παιδιά, από το νηπιαγωγείο ως την Γ' Λυκείου, να παρελαύνουν τα ίδια σε στρατιωτικούς σχηματισμούς (ευτυχώς χωρίς όπλα και παλάσκες) σε κάθε εθνική μας επέτειο.
Την Παρασκευή 25η Μαρτίου όσοι αθηναίοι γονείς παραμείνουν στο άστυ, αφού λύσουν το μέγα εθνικό ζήτημα για το ποιος δικαιούται να κρατάει τη σημαία στην παρέλαση των κανακάρηδών τους, θα παραταχθούν στα πεζοδρόμια του Συντάγματος και της Πανεπιστημίου με τα παιδιά τους στους ώμους για να θαυμάσουν οικογενειακώς την «ακαταμάχητη πολεμική μηχανή» - όπως θα λέει ο εκφωνητής της κρατικής τηλεόρασης - και να «αισθανθούν ασφαλείς» - όπως θα λέει ο ίδιος εκφωνητής - απέναντι σε όλους τους εχθρούς που επιβουλεύονται την ελευθερία του έθνους μας.
Δίπλα, στον Εθνικό Κήπο τα εναπομείναντα ψωριασμένα παγόνια θα έχουν λουφάξει από τον θόρυβο των τεθωρακισμένων και τις ηρωικές νότες των στρατιωτικών εμβατηρίων, αλλά στην εξέδρα των επισήμων, μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, θα μπορείτε να θαυμάσετε πλήθος από άλλα παγόνια να συνωστίζονται κορδωμένα.
Στην οδό Πανεπιστημίου δεν θα βαδίσουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα. Θα βαδίσουν στρατιώτες οπλισμένοι, με τεχνολογικά όπλα θανάτου. Θα περάσουν οι φονικές μηχανές που αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο κομμάτι του εξωτερικού μας εμπορίου. Τα παιδιά θα χειροκροτήσουν και θα σηκώσουν τα μάτια τους στον ουρανό, όχι για να δουν το Αγιον Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού-συμβόλου της ειρήνης να πετάει, αλλά αεροπλάνα-σύμβολα των έξυπνων βομβαρδισμών στους πολέμους των τελευταίων ετών.
Οχι, ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα παρελάσει την Παρασκευή αλλά το πρωί, στη Μητρόπολη, θα λειτουργήσει ευλογώντας την πολεμική αρετή των Ελλήνων και με τη βοήθεια της Παναγίας θα καταραστεί τους άπιστους οχθρούς μας. Και μετά, όλοι μαζί, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, θα σπεύσουν να πάρουν θέση στην πασαρέλα και να δηλώσουν στα κανάλια ότι διαπίστωσαν πως «το ηθικόν είναι ακμαιότατον». Και ρωτάω τους εκπροσώπους της Αριστεράς, μήπως είναι καιρός να ζητήσουν να καταργηθούν τουλάχιστον οι μαθητικές παρελάσεις, που θυμίζουν άλλους, σκοτεινούς καιρούς; Μήπως είναι καιρός να ζητήσουν στις εθνικές εορτές να κλείνουν τουλάχιστον την παρέλαση, άνδρες και γυναίκες που μέσα από (για να είμαι και της μόδας) μη κυβερνητικές οργανώσεις πολεμούν την πείνα, τις ασθένειες, τον πόλεμο σε διάφορες επικίνδυνες γωνιές του κόσμου; Αν όχι για τίποτε άλλο, για να κάνουμε τις παρελάσεις κατάλληλες δι' ανηλίκους.
(πρώτη δημοσίευση στο Βήμα της Κυριακής, 20.3.2005 http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=164926&wordsinarticle=%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7 ) 

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Ομιλία βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ Βασίλη Μουλόπουλου, στην πρόταση νόμου για την τροποποίηση του ν.3213/2003 για τις δηλώσεις πόθεν έσχες


Ο πολιτικός κόσμος και το πολιτικό σύστημα δεν πάσχουν από την έλλειψη νόμων ή την κακή διατύπωσή τους.
Για την αναξιοπιστία, τη διαφθορά ή την κρίση των θεσμών, πρωτίστως απουσιάζει η πολιτική βούληση ρήξης με το παρελθόν και απόδοσης ευθυνών.
Να αποδοθούν ευθύνες και να καταλογιστούν πράξεις και ποινές στα πολιτικά πρόσωπα και τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους στις υποθέσεις σκανδάλων, που ταλάνισαν στο πρόσφατο παρελθόν, τη δημόσια ζωή.
Το πόθεν έσχες είναι ένας από τους πυλώνες, οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν αποτελεσματικά την αξιοπιστία και τη διαφάνεια στο πολιτικό σύστημα και τη δημόσια ζωή του τόπου.
Οι άλλοι δύο είναι ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και ένας ουσιαστικός και σε βάθος έλεγχος των ροών πολιτικού χρήματος.
Σε κόμματα και σε πολιτικούς.
Το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος είναι πρόβλημα τριγωνικής σχέσης.
Είναι η λεγόμενη διαπλοκή. 
Χρήμα επενδύεται στην παραγωγή ελεγχόμενης ενημέρωσης από τα ΜΜΕ.
Η ελεγχόμενη ενημέρωση προσανατολίζεται στην παραγωγή συγκεκριμένης πολιτικής.
Η συγκεκριμένη πολιτική υλοποιεί τους στόχους και εξυπηρετεί τα συμφέροντα τραπεζιτών, μεγαλοεργολάβων, εφοπλιστών και ιδιοκτητών ΜΜΕ για την παραγωγή χρήματος και την ενίσχυση της παρασκηνιακής δύναμης και των κεφαλαίων τους.
Ο φαύλος αυτός κύκλος ποδηγετεί τις εξελίξεις στη χώρα, ερήμην του λαϊκού παράγοντα και εναντίον των αρχών της δημοκρατίας, της ισότητας και της διαφάνειας. Η παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία, αποπειράται να θεραπεύσει το νομοθετικό πλαίσιο για το πόθεν έσχες και τους υπόχρεους για την κατάθεση τέτοιας δήλωσης. Για να μην μείνει γράμμα κενό, προαπαιτεί την πολιτική βούληση και τη θέληση εφαρμογής των νόμων και του καταλογισμού ευθυνών. 
Θεωρώ ότι δίπλα στις προτεινόμενες ρυθμίσεις πρέπει να υπάρξουν συμπληρώσεις και κατοχυρώσεις και ενίσχυση του πλέγματος διαφάνειας και λογοδοσίας. 
Να υπάρξει ονομαστικοποίηση του μετοχικού κεφαλαίου όλων των εταιριών και ειδικά των εταιριών ΜΜΕ, αλλά και όσων εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με αναθέσεις δημοσίων έργων. 
Να δημιουργηθεί αυτοτελής ηλεκτρονική βάση δεδομένων, όπου θα αναρτώνται διαρκώς και αδιάλειπτα όλα τα πόθεν έσχες και για όλο το διάστημα υποχρέωσης κατάθεσής τους. 
Με αυτόν τον τρόπο, οι δηλώσεις θα είναι προσιτές και συγκρίσιμες, σε κάθε ενδιαφερόμενο, διαρκώς, χωρίς χρονικούς περιορισμούς ή άλλα προαπαιτούμενα. Να επεκταθεί η υποχρέωση υποβολής πόθεν έσχες και η καθιέρωση περιουσιολογίου, στα κόμματα. 
Διαφάνεια και λογοδοσία, όπως επίσης και απόδοση των αναλογούντων φόρων, προκύπτει και από την καθιέρωση ρητής απαγόρευσης συμμετοχής πολιτικού προσώπου και συγγενών του, στη σύσταση, τη συμμετοχή, τη διοίκηση και τις συναλλαγές υπεράκτιας (off shore) εταιρίας. 
Και η έμμεση συμμετοχή με τη χρησιμοποίηση παρένθετων προσώπων, τα οποία έχουν το ρόλο αχυρανθρώπων, εμπίπτει και στην άρση επαγγελματικού απορρήτου που εισάγουν οι τροποποιήσεις που σήμερα συζητούμε. 
Και αυτό θα είχε κάποιο αντίκρισμα, γιατί συνήθως, η διοίκηση και η συμμετοχή σε off shore εταιρίες γίνονται μέσω δικηγόρων ή λογιστών ή των νομικών τους προσώπων, που υποτίθεται ότι δεσμεύονται από επαγγελματικό απόρρητο. Στο σημείο αυτό, χρειάζεται πολιτική βούληση και πυγμή και συντονισμός με τις διεθνείς προσπάθειες να αρθεί η ομερτά που καλύπτει τα κατ' επίφαση νόμιμα αλλά διόλου ηθικά της φοροαποφυγής και του πλυντηρίου χρήματος, όπως αυτά συντελούνται μέσα από τις off shore εταιρίες. Μόνο με έναν τέτοιο συνδυασμό, ένα τέτοιο πλέγμα θεσμών και νόμων, που θα αποτελούσαν οπλοστάσιο προστασίας της δημόσιας ζωής, θα μπορούσαμε να ατενίζουμε με κάποια αισιοδοξία την αποκατάσταση του κύρους και της χαμένης τιμής της πολιτικής. 
Εν κατακλείδι, υπερψηφίζουμε τις τροποποιήσεις που προτείνονται, ευελπιστούμε ότι ο νόμος θα περάσεις τις Συμπληγάδες της μεμψιμοιρίας και της έλλειψης πολιτικής βούλησης, και σε κάθε περίπτωση επιμένουμε σε ένα αυστηρό πλαίσιο με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα νωρίτερα: Καίρια και ουσιαστική καταγραφή περιουσιακών στοιχείων για όλους, συνεχής δημοσίευση για κατοχύρωση της διαφάνειας, συντονισμός νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος σε off shore εταιρίες και φορολογικούς παραδείσους. 

(ακολουθεί το σχέδιο νόμου).